نفس مامان بابا

عسل مامان جمعه هشتم بهمن چهارده ماهت تمام شد و رفتی تو پانزده ماه. راستی چقدر شیطون شدی. از میز تلویزیون و صندلی و مبل و روروکو تخت پارکت بالا می ری. یه وقتا هم می ری زیر مبل ها و زیر رومبلی ها الی موشه بازی می کنی. پنج شنبه بابا گفت این صندلی روروک رو که برداشتی تا واکر بشه بیار بذار تا بشینه توش و بازی کنه آخه تو مدتها سرپا و آویزون از روروک با اسباب بازیهاش بازی می کردی و من با اینکه مخالف بودم و می گفتم تو توی صندلیش دیگه نمی شینی باز رفتم و از اتاقت صندلیش رو آورده و وصل کردم. جا انداختن صندلی همانا و بالارفتن و جا گذاری سخت پاهات توی صندلیت همانا.  با کمک بابا دو سه دفعه ای از روروک بالا رفتی و توی صندلی نشستی. پنج شنبه ...

صدرای عزیزم    روز به روز که می گذره تو شیطون تر می شی. به خاطر این شیطنت هات مجبور شدیم تلویزیون و ویدئو و ضبط و پخش را بفروشیم و یه ال سی به دیوار بزنیم . میز تلویزیون هم یه میز قدیمی از مامان بزرگ امانت گرفتیم که کمدش قفل داره. ولی ولی تو مدام پای این میزی و یا داری محتویات کشو رو خالی می کنی و کشو رو بازو بسته می کنی یا شیشه میز رو باز و بسته و عروسک ها و سی دی های تو میز رو می ریزی بیرون بعد همه رو به زور می چپونی تو میز و اگه یه وقت نتونی و شیشه بسته نشه با جیغ و داد و فریاد منو به کمک می طلبی. دیروز عصر خواستم ریسیور رو روشن کنم هر چی دنبال کنترلش گشتم پیدا نکردم . دیگه داشت اعصابم خورد می شد. همه جا رو گشتم . یهو صحنه ای...

امیرصدرای مامان دنیای من. همه وجودم . زیباترینم . فقط خدا می دونه که چه قدر دوست دارم. تو لحظه های نبودنت دلم برات تنگه . وقتی خوابی دلم برای اون چهره معصوم و ملیحت ضعف می ره. تو همه چیزمی. شب و روز خدا رو به خاطر این گلت آسمونی شکر می کنم . شنبه ۲ بهمن ۱۳۸۹

قند عسلم   صدرای مامان راستی تو چقدر پیشی ها رو دوست داری و هر وقت توی خیابون پیشی می بینی با انگشت اشاره می کنی و ماما ماما می کنی . دم در کوچه خونه مامان بزرگ هم که همیشه یه پیشی کوچولو هست و خاله و مامان بزرگ بهش غذا می دن تو نگاه می کنی و می خندی . انگاری فکر می کنی همه پیشی ها مثل خودت جیگرن . تو خیابون خودمون هم وقتی از سرکار برمی گردم و تو توی بغلمی چشمات هی دنبال پیشی این ور و اون ور میچرخه وقتی هم که یه پیشی می بینی با انگشت اشاره می کنی و سرو صدا و من می ایستم و تو از ته دل می خندی دست آخر هم که می گم با میو بای بای کن اون دست خوشگلت رو به نشانه بای بای تکون می دی تا این کار رو نکنی دلم نمی یاد برم. راستی اگه یه سا...

امیرصدرای مامان     می خوام برات یه یه قصه قشنگ تعریف کنم از روزای خوبی که مامان پشت سر گذاشته یه قصه که اصلا توش غصه نیست همش شادی و خوشحالی. البته یکم که نه خیلی از زمانش گذشته و من دلم می خواست سر موقعش برات بذارم تازه یه دفتر خاطرات خوشگل هم خریدم ولی هم اوضاع جسمی و هم استرس نمی ذاشت هر چی تو دلم بود برات بنویسم ولی همه این واگویه ها رو برات شبهایی که خوابم نمی برد یا تو تو دل مامان شیطونی می کردی برات تعریف می کردم . خب بریم سر داستان خودمون.     اوایل اردیبهشت سال ۱۳۸۸ بود که فهمیدم مامان شدم. راستش اولش احساس خوبی نداشتم . آخه مامان شدن یعنی یه مسئولیت بزرگ با یه عالم کارهای مهم. خلاصه اولش خیلی...